Roemenië dag 6

Na het avondeten zijn we gisteravond nog een wandeling wezen maken langs de Don

au, een soort boulevard met allemaal hotels en restaurants. Daar hebben we nog een terrasje genomen om wat te drinken. Door een beschonken man werden wat gestoord maar hij werd door het personeel snel verwijderd, wel kwam hij steeds terug en had nog een onderhoud met Jelly. Om elf uur ging de tent sluiten en zijn we weer naar het hotel gelopen. Tijdens de avondmaaltijd was er van een familie een doopfeest gaande met erg harde muziek en dans.  We kregen een driegangen menu tomaatsalade en vlees met rijst en een tiramisu toetje na.

Vanmorgen werden we alweer om acht uur aan het ontbijt verwacht om dan om negen uur klaar te staan bij de bus. We reden naar Muroghimol om vandaar door de Donaudelta te varen. De route ging langs de zuidelijke tak van de Donau over een hoger gelegen weg, zodat we een mooi uitzicht hadden op de Delta. Onderweg zagen we de grote kale velden en heuvels van dit gebied. Met de drie vaartuigen gingen we eerst naar een hotel voor de plaspauze, daarna voeren we verder het gebied in dat zo groot is als de beide provincies Fryslân en Groningen samen.

Er was van alles te zien, een bepaald soort kleine reigers, een waterslang, en aan en twee pelikanen hebben we gezien. Op een zanderige plek zaten diverse vogels die we bekeken, maar zij en wij werden opgeschrikt door twee wilde honden die wagens door het ondiepe water zwanen wilden pakken. Toen Joke begon te fluiten keken ze wel op maar gingen toch verder met hun jacht en kregen een zwaan te pakken. Zo hebben we dus echt gezien hoe de natuur werkt. Na twee uur varen gingen we terug naar het hotel in de Biesbosch om er te lunchen, het was een zeer uitgebreid buffet voor de visliefhebber en de vleesetende, wat er goed in ging. Er was nog tijd over om bij het resort bij het zwembad op ligbanken van de zon te genieten. Sommigen vonden dat niet voldoende en gingen in hun ondergoed het zwembad in wat een zeer aangename verkoeling gaf bij de wolkenloze hemel en een temperatuur van denk 27 graden.

Met de vaartuigen gingen we weer terug naar de bus en reden weer naar Tulcea om voor we naar het hotel reden eerst naar het monument te gaan en naar boven te klimmen. Het monument is in 1970 opgericht om de aansluiting van de Dobrogei met Roemenië te gedenken. Daar werden de nodige foto's gemaakt en vervolgens terug naar het hotel om nog tijd te hebben voor het doen van wat boodschappen.

Roemenië dag 5

Het is vandaag zondag, maar wij hebben geen idee meer welke dag het is. Gisteravond hebben we een uitgebreide maaltijd gehad en goed geslapen. Vanmorgen stonden we weer om negen uur klaar om met de bus naar Tulces te rijden. Het landschap waar we door rijden is erg vlak met hele grote velden waar of mais, koren of zonnebloemen op staan. Wat de korenvelden betreft die zijn al geoogst en zien er dus zwart uit, de maïsvelden staan nog, alhoewel er ook al geoogst wordt. De zonnebloemen zijn vaak uitgebloeid maar op een enkel veld bloeien de bloemen nog en dat is vanzelf een mooi gezicht. De agrariërs onder ons hebben wel de nodige zaken over de velden en het materiaal te zeggen, maar dat is vaak wel interessant, alleen kan ik het hier niet allemaal opschrijven.
De vorige dagen hebben we al verschillende mensen gehad die misselijk of wagenziek waren en ook vandaag gebeurde dat weer dat er een enkeling over moest geven. Soms dachten we dat we wat verkeerds gegeten hadden, maar de vermoeidheid speelt misschien ook een rol. Andrea had geadviseerd om veel te drinken en goed de handen te wassen, ook hebben we vanmorgen een extra stop gemaakt om even wat te bewegen.
Zo kwamen we om twaalf uur bij de veerboot aan die ons over de Donau moest varen, maar het lukte niet met de klaarliggende voor over te varen, waar al twee vrachtwagens op stonden. We moesten een uur wachten om overgezet te kunnen worden, maar dat was geen probleem er was daar genoeg te beleven en een bekertje koffie te kopen.

 

Hiervandaan reden we naarNiculjel om de opgraving van een Romeinse kerk te bezien waar in de cripte drie martelaren begraven lagen uit 313 na Christus. Het was helemaal door een modern gebouw als museum opgezet en kregen van Giel en Rob natuurlijk de nodige uitleg.

Een aantal kilometers verder hebben we lunch gehad van soep en slaschotel en konden daarna rijdend langs de donaudelta van hoger gelegen weg dat mooi zien en aan de overkant lag Ukrajina of Texel Oekraïne. In Tulcea aangekomen hebben we het museum bezocht over de  Donaudelta, over het landschap, de flora en de fauna en de vissen in het water in het bijzonder de steur. We konden dat in het aquarium mooi bekijken en n zelfs tussen de vissen staand een foto maken.

Roemenië dag 4

Het werd gisteravond weer een vrolijke boel, nadat we van het rijkelijke BBQ gegeten hadden, waar ze 8 verschillende salades zelf bij hadden klaargemaakt. Ook werd er rijkelijk in kleine glaasjes drankjes geschonken die aan het eind van de avond niet allemaal leeg gedronken waren omdat het wel erg scherp was. Maar er waren ook wel andere verfrissingen en na het nuttigen van het vlees kwamen de eigen gemaakte koekwerkjes weer op tafel. Na het uitwisselen van de cadeautjes hield de vrouw van de dominee Joeta een korte presentatie over het huis dat als diakonaal centrum zal worden ingericht.
Levente kwam daarna met zijn accordeon om de zang te begeleiden, wat natuurlijk ook aanleiding was om de benen in beweging te brengen, nadat een deel van de tafels waren verwijderd. Het werd zoals ook de vorige keren een gezellige avond. Tegen twaalf uur gingen wij naar ons slaapplek.

Vanmorgen werden we alweer om kwart voor acht verwacht voor het ontbijt, om dan om half negen het afscheidsceremonie met onze gasten te hebben en het maken van een gezamenlijke foto. Het lukte om op tijd te vertrekken naar Prejmer waar we zullen overnachten. Vanmorgen gingen we eerst naar Prejmer om daar de Weerkerk te bezichtigen, waar Giel ons tekst en uitleg gaf over de graaf gebleven ommuring van de kerk met170 vluchtwoningen die inde muur gebouwd gebouwd zijn. Het was een zeer mooi geheel dat we met plezier bekeken hebben.

Toen gingen we op weg naar ons volgend doel, met de planning om daar het middagmaal te gebruiken, via een mooie route door de Karpaten over weg nr 10. Halverwege was een viaduct dat half afgesloten was met rotsblokken om auto's breder dan 2 m geen toegang te geven. De buschauffeur kon niet onbeschadigd langs de blokken komen en keerde de bus om weer 60 km via de kronkelige weg met haarspeldbochten terug te rijden, zodat om 13.00 uur weer op ons uitgangspunt  na het bezoek aan de kerk terug waren. Nu zouden we de route nr 1 volgen door de Karpaten, waar een aantal toeristen dorpen liggen waar nogal een een stau, file voorkomt en dat was vandaag ook het geval, zodat we niet hard opschoten. De chauffeur heeft ook zijn verplichte rust, maar het lukte niet een geschikte plek te vinden. Pas om half vier was er een plekje bij een tankstation om even te rusten en een drankje en broodje te kopen. Zo kwamen we pas om half zeven bij ons overnachtingsadres.

We konden nog niet in het nieuwe gebouw van het hotel overnachten omdat het nog niet gafgebouwd was en werden in het Pensiunea Casa Matei over de kamers verdeeld.

Roemenië dag 3

Gisteravond ging voor veel reizigers het lichtje al gauw wat lager branden en vertrok men na de ook weer warme avondmaaltijd snel naar hun nachtadres. Vaak worden de gasten daar ook nog weer onthaald met wat eten en drinken.
De nachtrust was goed en deed velen weer opstaan behalve voor Kees die op bed bleef. Ook twee anderen bleven liever thuis en gingen niet mee met de bus naar Sfantu Gheurghe de hoofdplaats van de provincie. We kregen daar de mogelijkheid om naar het diakonale centrum om daar geïnformeerd te worden over hun werkzaamheden en de verzorging van ouderen en behoeftigen. De anderen gingen naar het museum om over de geschiedenis van de bevolking van deze streek de szekler de grensbewakers te horen en te zien. Het was een mooi gebouw en een prachtige uitstalling. Maar het interessantste was de lezing van Giel.
Daarna gingen we met elkaar naar het ziekenhuis waar Andrea werkt en moesten sloffen over de schoenen aantrekken en een overjassen aan om op de neonatologie te mogen bezoeken.verder gingen we nog naar de  KNO afdeling van Andrea. Dichtbij het ziekenhuis gingen we naar een restaurant om te eten dat ons goed smaakte, maar wij zijn gewend het wat warmer te eten. Terug naar de bus en gingen naar Brasov om de stad Kronstad een van de zeven Burgtsteden in Transsylvanië te bezien. Het was een klein stukje lopen naar het centrum waar die dat wou met Rob en Giel een rondleiding kregen. Vanwege het mooie warme weer bleef het bij het bezichtigen van de Zwarte Kerk, die overeind was gebleven na de grote brand van de stad in 1689. In de kerk waren bijzondere banken waarvan de rugleuning gedraaid konden worden, om de ene keer naar het altaar en de andere kant naar het orgel te kunnen zitten. In de drie veilige kerk waren ook prachtige oude banken van de gilden met beschilderingen. Er mochten geen foto's gemaakt worden maar heb toch een enkele gemaakt om jullie een indruk te geven. Terug met de bus vielen velen toch wel in een slaapje en  zo kwamen we weer aan in Nagyata waar men bezig was met de BBQ en wij konden nog wat bijkomen van de dag.

Roemenië dag 1en 2

Vannacht hebben we redelijk goed geslapen in het verblijf van internaat van de unitarische school. We hadden gisteren een goede vlucht naar Cluj, waren wel wat later vertrokken maar kwamen op tijd aan en de busjes stonden klaar om ons naar het internaat te brengen. We hebben nadat de koffers naar de derde verdieping gebracht waren naar het restaurant gelopen waar we het uitgebreide en ruim bedeelde avondmaal gebruikten. In dit hotel restaurant hebben we vorig jaar overnacht. Terug naar het internaat zijn we nog even door de oude stad gelopen met de gezellige terrasjes.
Vanmorgen moesten we vroeg opstaan en ontbijten in het internaat omdat de bus ons om acht uur naar Nagyata te brengen, maar dat werd half negen. Tegen twaalf uur hadden we een koffiestop en kwamen na twee uur in Nagyata aan, waar we hartelijk ontvangen werden met een borrel.

H

Het middagmaaltijd was geweldig en we werden daarna uitgenodigd om naar de gastgezinnen te gaan. Binne en ik zullen overnachten bij een familie die vlak tegenover het gebouw van de kerk. We kregen elk een slaapkamer toegewezen waar ze denk zelf  anders slapen, maar dat deden ze nu op een bedbankje in de keuken.

Vanmiddag zijn we met twee wagens met een trekker ervoor naar de buffels wezen kijken en via het pad dat door de beek gaat terug gereden. 

Ook gingen we langs het huis waar het diakonale centrum zal komen mede bijdrage.gen vanuit Nederland. Terug gekomen werden we weer uitgenodigd voor de avondmaaltijd die weer lekker smaakte.

Roemenie 3

Moarn sille we foar de tredde kear in reis nei Roemenië meitsje. We reizgje om acht oere ôf mei de bus út Holwerd nei Dordmund wer't we mei it fleantúch nei Cluj yn Roemenië fleane. We oernachtsje dêr yn it gebou fan de predikanten oplieding om't dy noch fakânsje ha.

Tongersdei 17 maaie

Sûnder ûngemakken binne wy tongerstejûn allegearre wêr op ús eigen plak thús kaam. Nei in goede flecht fan Cluj nei Eindhoven wêr't we wat letter oankamen dan pland wie om't we ek wat letter fuort gien winen, stie de bus dit kear al op it parkearterrein op ús te wachtsjen.
De lêste busreis fan Târgu Mares nei Cluj ferrûn ek goed, mar wy koene net de stêd Turda yn en nei de  tsjerke, wêr't it ferdrach sluten wie dat alle godstsjinsten gelyk wiene, want de wegen wine opbrutsen en de de rute nei it sintrum  stie fol mei ferkear. Dêrom riden we mar yn ienkear troch nei Cluj en namen dêr nei it útstappen ôfskied fan Mikkie ús Roemeenske sjauffeur dy't ús feilich en rêstich troch alle stêden en oare wegen ferfierd hat. Hy wie juster  ek noch jierdei en koe no wêr nei syn eigen famylje ta, mei in lytse skea oan de bus fanwegen it fêst komme te sitten mei de efterkant yn it asfalt.
Op it fleanfjild is it altiten in hiel gedoch, yntsjekken en paspoart sjen litte, dan noch ris alle saken mei metaal út of ôf, riemen, galgen, horloazjes, skuon mei steunsoallen en neam mar op, mar dat ha wy ek wer goed trochstien.
Underweis yn de bus nei Holwert waard troch  Klaas in moaie taspraak holden dy't foar it wurk en organisaasje fan Rob en Giel in plompke joech, hy ferwurde ús alle belibben dat wy in prachtige reis hân ha. Ek Diet joech op har wize mei in pear wurden oan wat hja fan de reis ûnderfûn hat. Ta slot joech Binne nammens ús allegearre de beide mannen in slúf mei ynhâld foar in itentsje of sa Rob sei foar in nije koffer, want syn wieltsje wie der ôfknapt. Sa stapten de earsten út de bus yn Grou en oaren yn Stiens en de lêsten yn Holwert, nei in tige slagge reis nei Roemenië. We ha in soar heart fan ús reislieders en noch mear sjoen fan in lân dat in hiel westerske útstrieling hat yn de stêden, mar op it plattelân noch efterbliuwt yn ûntwikkeling.