tiisdei 23 maaie

We ha fannemoarn indrukwekkend ôfskied naam fan ús gastjouwers yn Nagyajta. Ek justerjûn wie it bysûnder want nei wat oer en wer jaan fan kadootsjes, begûnen we pas nei njoggen oan it iten. We koene earst by it salade buffet del en dernei kaam de goulashpanne mei makarony. It wie eins allegearre te folle fan it goede, mar wol hearlik,  der't we middeis ek al goulashsop hân hiene. Fan drankjes wie der gjin ferlet en as toetje kaam de skaal mei gebak op tafel, dit alles mei sjongen en dûnsjen.
Doe gong de reis oan nei Sibiu en ûnderweis  in besite oan de berenopfang te Zarnisti. Je soenen ferwachtsje dat dêr in goede wei hinne giet, mar sa as safolle sydwegen wie dit ek in ûnferhurde dyk mei grutte gatten en somtiden langs in steile ôfgrûn dat guon har besouden.  Boppe op de berch masten we in heal oere wachtsjen. De gids dy't gebrekkich Ingels spriek bearde dat fiif minuten. Mar sa giet dat yn dit lân, alles duorret wat langer ek de bouw fan it medysk sintrum yn Nagyajta dat wer útsteld is.

Tsjin healve ienen ryden we wer oer it inge paad nei ûnderen om nei Brad by Max te iten. Dat wie in grutte panne mei sop mei in soad fleis eryn. Dernei rys mei fleis en in bakje raue sûrkoal en as toetje gebak. Mei in fol liif wer yn de bus op wei nei Sibiu, derby hienen we in prachtich útsjoch op de  bergen mei snie fan de Karpaten.
Underweis flak foar de stêd hienen we hast in oanriding, in frachtauto keerde midden op de dyk en bleau stil staan sadat ús sjauffeur mar amper him ûntwike koe troch te remjen. Dat wie wol efkes skrikke​ foar ús allen.